De Pivo's zijn afgelopen zomer naar Seleska in Tsjechië geweest. Na een lange, barre tocht door regen, wind en Duitsland kwamen we aan in het dorpje Petrovice in Tsjechië. En daar begon het moeilijkste deel van de rit. We konden namelijk het kampterrein niet vinden. Nergens stond er een bordje waar we heen moesten. En voor we het dorpje hadden gezien, waren we er al wee door heen en stonden we in Duitsland. Dus reden we weer terug. En weer niets. Dus hebben we de weg gevraagd. En dat is best moeilijk als de bevolking collectief besloten heeft geen Duits of Engels te leren. Met veel handen en voeten werden we uiteindelijk het bos ingestuurd, want daat zou het zijn. Na nog ongeveer een uur zoeken, hadden we dan uiteindelijk het kampterrein gevonden. En direct maar even de beheerder gebeld. Die verwachtte ons helemaal niet. Dus die moest nog naar het terrein rijden, wat nog ongeveer een uur zou duren.
Toen de beheerder er dan eindelijk was, was hij enigszins verbaasd dat wij met ons vijven waren. Verhuur was namelijk vanaf twintig personen... Na lang onderhandelen mochten we dan wel onze tent neerzetten, maar dan hadden we geen douche of toilet. Of we moesten voor twintig personen betalen. Dat was geen moeilijke keuze. Dan maar zonder douche. Dat hadden ze niet verwacht, dus moesten ze overleggen over de kosten. Wilt u nog een volledig primitieve vakantie in Tsjechië? Dan is dit uw kans, u mag namelijk in de bossen kamperen voor HELEMAAL NIETS! We hebben er een week lang gratis mogen staan.
In Tsjechië zelf is voldoende te doen. We hebben kano gevaren, grotten bezocht, Praag gezien en Tereziënstadt bezocht.
En op advies van René en Anne-Marie een tocht gelopen die iets langer werd dan gepland. Mathijs en René hadden een toren gezien op een berg. Naar schatting ongeveer één tot twee uur lopen. Dus dat gingen we doen. We begonnen aan het begin van de middag, met als doel tegen vier of vijf uur terug te zijn. De heenweg ging goed, met anderhalf uur waren we boven. Daar lekker wat gedronken en bijgekomen. En weer onderweg naar beneden. Volgens onze wegwijzers (Dhr. Bos en mevr. Haeke) konden we met een iets andere route wel terug komen. Dus dat deden we. Maar die weg ging iets anders dan gedacht. Om de berg heen, Duitsland in. Daar liep de weg die we kozen weer omhoog naar het hotel. Dus opnieuw, nu via de goede weg, weer naar beneden. Echter, door een inschattingsfout van Milos en Mathijs weer een verkeerde afslag genomen. Hierdoor raakten we redelijk verdwaald in het bos. Maar, scouts als we zijn, hebben we na ongeveer vier uur zwerven en navigeren op zon en oriëntatiepunt (hotel op de berg) eindelijk het kampterrein weer gevonden. het was intussen bijna half tien 's avond...
Al met al een heerlijk kamp. Wegens werk hebben we Lobke niet mee kunnen nemen, maar verder was het heel geslaagd!
De (ex-) Pivo's
Opmerkelijk:
- Onze verdwaaltocht (zie boven) had eigenlijk een korte verkenning van de omgeving moeten zijn.
- Tsjechen lopen overdag bijna alleen maar in hun pyamabroek.
- Milos doet er ongeveer 45km over om een stukje wortel weg te kauwen (van het kampterrein naar de grens met Duitsland).
- René had warme gevoelens voor de gids in de grotten (of nam er in elk geval heel graag foto's van)
- Anne-Marie en Michel vragen allebei al sinds het kamp om een DVD met de foto's. Deze is nooit gekomen...