Goed, dit spannende verhaal begint op vrijdagavond 9 mei. Om 6 uur kwamen de verkenners naar de blokhut om dit avontuur te beginnen. 11 Atletische figuren melden zich aan de poort van de blokhut om een wereldprestatie neer te zetten. Vandaar was het vertrek naar de arena aan de Torendijk in Beckum. Om half acht zat zowel patrouille rood met Mark, Mart, Maik, Bart en Michael (hierna genoemd nr. 1) als patrouille blauw met Rob, Mike, Jorn, Mitch, Alex en Rik (hierna genoemd nr. 35) klaar om te beginnen met de kampopbouw. De materialen waren er op donderdagavond al door de leiding neergelegd, zodat hen geen strobreed in de weg gelegd is.
Nr. 1 was om 9 uur al bijna klaar, terwijl nr. 35 apekooi aan het spelen was in de deels gebouwde keuken. Dat de tent niet geheel goed stond kon de pret niet drukken. Zowel de verkenners als de subkampstaf hadden niet in de gaten dat er twee lengtes stokken in zo’n tent gaan. Toen de leiding de tent dan toch waterdicht had opgezet, blies ze lachend de aftocht, nadat Alex haar op een zeker punten verlies had gewezen. Daarvoor natuurlijk onze welgemeende excuses. De nacht is vrij onrustig verlopen, maar daar had ook niemand aan getwijfeld. Als het maar gezellig is, en de tent maar weer zo snel mogelijk naar Hamka’s van Lays gaat ruiken.
De zaterdagmorgen begon voor zowel nr. 1 als voor de leiding erg chaotisch nadat Michael een ongeluk had. Hierover verder in het groepsblad meer. Hier zit een gat in de verslaggeving, zodat wij de draad pas weer oppakken tegen de middag, als de verkenners op Hike moeten. De leiding had een auto opgeschilderd met waterverf en was zo douane op de tocht die door ongeveer 40 groepjes gelopen werd. Het was de bedoeling dat de groepjes op bepaalde punten in de tocht een verslag zouden maken van een gebeurtenis die vervolgens moest worden ingeleverd op andere punten. Daartussen was het mogelijk dat deze verslagen in beslag genomen zouden worden. Nr. 1 zat niet goed genoeg in haar vel en heeft geen enkel punt behaald op de Hike. Nr. 35 heeft het op de Hike gepresteerd om helemaal geen routebeschrijving mee te nemen en toch de route goed te lopen. Is dat briljant of is er slechts een ander groepje nagelopen. Veel punten bracht het niet op. De leiding heeft natuurlijk een geweldige middag gehad, en heeft gezien dat het groepje dat later de RSW heeft gewonnen, ook echt verdiend gewonnen heeft. Diep door de drek kruipen in de hoop dat de douane het niet ziet, is in ieder geval een aanwijzing.
’s Avonds hebben de verkenners een chili con carne schotel gemaakt. De jury was nog gezond, dus waarschijnlijk was het goed te eten. Beide groepjes: genoeg punten. Tot grote verbazing van de leiding waren de kisten van beide patrouilles goed schoon. BRAVO!!! Na het koken en afwassen waren er de semi-finales van de EIKOLS. Nr. 1 had nog een leuke limerick in elkaar getimmerd, maar omdat talent afwezig was bracht het geen punten op. Nr. 35 heeft diverse liederen ten gehore gebracht, die door alle groepsleden uit volle borst werd gezongen. Helaas werden slechts de ongecensureerde versies ten gehore gebracht zodat de leiding niet naar de behaalde punten durfde te vragen.
’s Zondagsmorgens begon met het ontbijt dat door de leiding was meegenomen. Nr.1 heeft daarna keurig opgeruimd; bij nr.35 was het wederom erg gezellig. Na het kamp is de leiding door de subkampstaf nog bedankt voor het sturen van zo’n zooitje geinponems naar de RSW. Niks te danken, hoor; als het maar gezellig is. Na het ontbijt was er een soort verzamelspel, dat door beide groepjes goed is gedaan, zodat het redelijk wat punten opbracht. ’s Middags moest er worden opgeruimd wat bij beide patrouilles goed ging. Beide kampkisten kunnen zo weer mee op kamp. ( Goed zo, mannen)
Bij de prijsuitreiking heeft de leiding zich nog even op lopen winden over het feit dat de heren verkenners een heel weekend druk zijn geweest voor een simpel en toonloos ‘Ariëns nr.35: zakken’ in de buurt van de 37e plaats en ‘Ariëns nr.1 gaan ook niet mee’ in de buurt van de 34e plaats tijdens de prijsuitreiking. Toch kunnen de verkenners terug kijken op een leuk weekend. Moe maar voldaan werd er dan ook teruggefietst naar de blokhut, waarna nr. 35 naar huis kon, en nr. 1 nog even bij Michael op bezoek is geweest.
Even een opmerking voor de stoere mannen die in 2008 naar de RSW gaan:
Jullie hoeven niet te winnen hoor, maar de opmerking “ Ariëns nr. … gaat dit jaar mee naar de Landelijke Scouting Wedstrijden” zou ons toch als muziek in de oren klinken.
De verkennerleiding.